امسال را سال « همت مضاعف و کار مضاعف » نامیده اند، سالِ حداقلِ دستمزدِ « 303 هزار تومانی» در هنگامة خط فقرِ « 900 هزار تومانی»، سالِ طرح به اصطلاح جراحی اقتصادی- بخوانید جلادی اقتصادی- و آزاد سازی بی مهار قیمتها، سال بیکارسازی های مضاعف، که حتی فغان خانه کارگر- بخوانید خانة سرمایه- را نیز براورده است. سال اخراج فله ای کارگران با رشد قابل توجه 50 درصدی؛ امسال سالی است که دولت سرمایه داری مردسالار اسلامی طرحهای شوم کاهش ساعت کاری زنان و مشاغل خانگی را جهت انزوا و استثمار مضاعف زنان در دست اجرا دارد. امسال سال تشدید تحریمهای دول امپریالیستی علیه کارگران، زحمتکشان و اقشار فرودست در منازعات منطقه ای است. در یک کلام امسال ، سالِ استثمار مضاعف است.
در عین حال امسال در شرایطی به استقبال اول ماه مه، روز جهانی کارگر ، می رویم که جنبش توده ای دموکراتیک و ضد دیکتاتوری با تمام فراز و نشیب خود از 23 خرداد سال پیش تاکنون جریان دارد، جنبش شورایی کارگران آغاز شده[1] و جنبش کنترل کارگری نیز در راه است( که نشانه هایی از آن بروز یافته است)، تحولات درونِ جنبش زنان بر اثر رادیکالیسم جنبش ضد دیکتاتوری و تغییراتِ نیروی کار بر اثر سیاستهای نئولیبرالی و پرولتریزه شدن بخشهای خدماتی- دفتری و تفکیک جنسیتی بازار کار -که مشاغل رسمی و صنعتی را عمدتاً مردانه و بخشهای خدماتی-دفتری و مشاغل غیر رسمی را زنانه ساخته است- راه را برای پیشروی خط مشی سوسیالیستی کارگری و زنان کارگر( به ویژه زنان بخشهای خدماتی-دفتری که در جنبش ضد دیکتاتوری جاری نیز نقش برجسته ای داشتند و دارند) در جنبش زنان هموارتر ساخته است.
تحولات کارگری در دوره اخیر چنان برجسته بوده اند که گاه در قالب هنر انقلابی -کارگری نوین نیز انعکاس و نمود یافته اند[2]؛ این تحولات نوید این را می دهند که به زودی شاهد موج نوین هنر انقلابی -کارگری درعرصه های مختلف خواهیم بود. در چنین شرایطی کارگران به مانند همیشه و براساس سنت مبارزات کارگری و سوسیالیستی خود در طول تاریخ به وظیفة خویش برای مبارزة پیگیر برای کسب آزادی های دموکراتیک جهت پیشروی و تشکل یابی و آرمان رهایی انسان که « طبقة کارگر نمی تواند خود را به مثابة طبقه رها سازد مگر آنکه انسان را رها سازد»[3]، عمل می کند و با انقلاب مداوم و رادیکالیزه سازی جنبش، رنگ سبز آن را به رنگ سرخ بدل می نماید. امید است جنبش کارگری امسال همچون گذشته ، دستِ رد به سینة جریان سبز و جریان آمریکایی ( نظیر مرکز همبستگی آمریکایی) برای لخ والسا سازی و تبدیل جنبش کارگری به پیاده نظام سازشهای سیاسی –انتخاباتی یا انقلابهای رنگی زند. در مقابل جنبش رادیکال زنان نیز با توجه به این مسالة اساسی که حقوق زنان وابستگی مستقیمی با مبارزات کارگران و ایده سوسیالیسم دارد[4] در سال جاری به اتحاد استراتژیک با جنبش کارگری دست یابد؛البته این امر نیازمند حمایت متقابل جنبش کارگری از جنبش زنان است و جنبش کارگری در طول تاریخ این حمایت و پشتیبانی را از جنبش زنان نشان داده است.
پس امسال، از دیدگاهی کلان، برخلاف خواست سرمایه سالاران، نه سال پذیرش استشمارمضاعف بر زنان و مردان زحمتکش که سال انسجام در جنبش کارگری و اتحاد استراتژیک جریانهای سیاسی داخلی و خارجی که به سوسیالیسم کارگران و نقش محوری جنبش کارگری در مبارزة سیاسی و تحولات بنیادین باور دارند، خواهد بود.
روز جهانی کارگر گرامی باد!
پیش به سوی اتحاد در جنبش کارگری
پیش به سوی اتحاد جنبش زنان و جنبش کارگری
مرگ بر حکومت سرمایه
پیروز باد سوسیالیسم
[1] جامعة کارگران ایران خودرو،شورای موقت ذوب آهن اصفهان،شورای موقت کارگران گاز و پتروشیمی عسلویه، شورای موقت کارگران منطقه گاز و پتروشیمی ماهشهر که همگی از صنایع و نواحی صنعتی استراتژیک و بزرگ هستند
[2] فراموش نکنیم که انعکاس اجتماعی در قالب هنر وقتی بدل به روند می شود نشانة اهمیت تعیین کنندة آن واقعه و روند اجتماعی است. تاثیر حماسة سیاهکل و جنبش چریکی و مبارزة مسلحانه بر ادبیات و هنر دهة 50 خود نمونه ای گویاست. در حال حاضر نیز شاهد انعکاس گستردة جنبش ضد دیکتاتوری جاری در هنر انقلابی نوین هستیم و این هنر انقلابی در دورانی زاده شد که با برهوت شعر هفتاد و پساهفتاد و پسامدرن و شعر ناب وشعریت شعر مواجه بودیم. موج انقلابی چنان بود که شاعران و نظریه پردازان شعر ناب و عدم تعهدِ هنر را نیز به سرودن و خواندن شعرهایی در حمایت از جنبش واداشت.
[4] نمونه های تاریخی بسیاری جهت اثبات این ارتباط تنگاتنگ میان جنبش سوسیالیستی کارگران و مساله حقوق زنان وجود دارد. از آن جمله: روز جهانی زن که حاصل مبارزات زنان کارگر و سوسیالیست است؛ جنبش حق رای زنان که حاصل مبارزات زنان کارگر و احزاب سوسیالیست و انقلاب سوسیالیستی روسیه است؛ واژه « فمینیسم»که اولین بار توسط شارل فوریه سوسیالیست آرمانشهری فرانسوی به کار رفت و تعریف شد؛ گسترش حق رای عمومی در اروپا که ناشی از مبارزات کارگران/به ویژه جنبش چارتیستی بریتانیا/ بوده است؛ حق سقط جنینِ بهداشتی و رایگان که حاصل مبارزات سوسیالیستها و آنارشیستهای چپ و فمینیست سوسیالیستی چون سیمون دوبووار-نویسندة « جنس دوم» و عضو حزب کمونیست فرانسه- بود؛ و البته انقلاب سوسیالیستی روسیه به عنوان نقطه عطفی در تاریخ مبارزات زنان برای رسیدن به حق برابر؛ همچنین حق انتخاب گرایش جنسی که حاصل انقلاب سوسیالیستی روسیه و مبارزات سوسیالیستهایی چون آگوست ببل،النور مارکس،ادوارد کارپنتر،ادوارد برنشتاین و اسکار وایلد بوده و جزئی از حقوق دموکراتیک و جنبش دموکراتیک زنان شمرده می شوند؛ علاوه بر این موارد، حقوق سوسیالیستیِ مشترک بین زنان و کارگران نظیر قانون کار و تامین اجتماعی نیز حاصل مبارزات کارگران در نقاط مختلف جهان می باشد.
